“Luister naar me, vraag aan me hoe het met me gaat, spreek mij aan en niet mijn man, ik ben niet verstandelijk beperkt. En, zit iemand in een rolstoel en wil je iets vragen? Zak dan door je knieën, dat is prettiger.”
Dit is de boodschap die mevrouw Bekers studenten van de School voor Gezondheidszorg mee wil geven. Samen met 4 andere ervaringsdeskundigen heeft zij op donderdag 5 februari studenten inzicht gegeven in wat het is om te leven met een chronische ziekte of beperking. Wat houdt die ziekte of beperking in en wat hebben zij als prettig ervaren in de zorg. Studenten konden alles vragen, de ervaringsdeskundigen bepaalden of zij antwoord wilden geven. Wat opvalt is dat zij zeer open en duidelijk waren in hun verhaal.
Leren vanuit persoonlijke beleving
“We leren vandaag hoe we met mensen met een chronische beperking om moeten gaan, wat de beste manier is om ze te benaderen”, vertelt Inge van Haaren, tweedejaars student aan de opleiding Doktersassistent. “Maar ik leer ook veel over ziektebeelden. Zo wist ik nog niet veel over fantoompijn en over afasie. Door ervaringsdeskundigen te ontmoeten, leer ik vanuit de persoonlijke beleving en niet vanuit de theorie. Dat heeft voor mij meerwaarde. Dit helpt mij op een positieve manier in mijn stage. Goed dat de school dit organiseert.”
Vooroordelen wegnemen
Sarina Roelaarts is een van de ervaringsdeskundigen. Bij haar is een aantal jaren geleden MS geconstateerd, net toen zij in het laatste jaar van haar studie zat. “Sarina vindt het belangrijk om haar verhaal te doen. “Mensen zien niets aan me, terwijl ik ook weleens invaliderende vermoeidheid ervaar. Door te vertellen wat MS met me doet, wil ik vooroordelen wegnemen. Ik wil laten zien dat ik ook geleerd heb van mijn ziekte. Zo ben ik bewuster gaan leven, doe ik dingen die ik anders niet gedaan zou hebben.”
Positief in het leven staan
Maud van Hooijdonk, tweedejaars student aan de Verpleegkundige Opleiding Ziekenhuizen, is enthousiast over alle verhalen die ze deze dag hoort. “Goed dat we als studenten met al deze ervaringen geconfronteerd worden. Wij kijken vaak vanuit een verpleegtechnische visie, terwijl er zoveel meer schuil gaat achter wie die patiënt is, en wat die patiënt zelf weet over zijn of haar ziekte. Bijzonder ook dat ik leer dat de ervaringsdeskundigen van deze dag positief in het leven staan. Die acceptatie is knap!”
