Een van de speerpunten van de Zorgacademie is Transmuraal Opleiden. Transmuraal opleiden zorgt voor beter gekwalificeerde medewerkers die voldoen aan de eisen van de nabije toekomst, omdat zij in staat zijn over de muren van hun eigen discipline/organisatie heen te kijken en samenwerken.
Maar hoe doen we dat ‘Transmuraal Opleiden’ dan? De afgelopen 3 jaar werd in een tiental proeftuinen geëxperimenteerd met transmurale stage-opdrachten. Bij deelname aan een proeftuin gaan twee studenten met een gedeelde onderzoeksvraag, elkaar opzoeken op de stageplaats om zo bewust te worden en te leren van elkaars werkomgeving.
De Zorgacademie sprak met twee studenten die deelnamen aan zo’n proeftuin. Cezanne is derdejaars student Hbo Verpleegkunde aan Fontys Hogeschool en loop stage bij het ETZ ziekenhuis op de afdeling cardiologie. Gieske volgt dezelfde opleiding bij Fontys en loopt stage bij Amarant.
Wanneer hoorde je voor het eerst over proeftuinen en transmuraal opleiden?
C: In het begin van mijn opleiding heb ik wel gehoord over transmuraal opleiden, maar wat het precies inhield wist ik toen nog niet. Van de proeftuinen hoorde ik voor het eerst aan het begin van mijn stageperiode in het 3e leerjaar. Docenten vertelde erover en mijn interesse was wel gewekt.
G: Ook ik hoorde er voor het eerst over aan het begin van het 3e leerjaar, daarvoor was ik er niet bekend mee.
Waarom besloot je mee te doen aan een proeftuin en wat was je beeld van een proeftuin?
C: Ik had nog geen ervaring met de GGZ dus het leek mij wel interessant en het was ook ter vervanging van een andere opdracht. Een echt beeld had ik nog niet, maar later werd dit wel meer duidelijk doormiddel van een PowerPointpresentatie met o.a. de onderzoeksvraag over persoonsgerichte zorg.
G: Ik had eigenlijk al een ander project dat ik zou doen met eerstejaars studenten, maar toen een docent mij de keus gaf om via Amarant mee te doen aan deze proeftuin was ik meteen enthousiast. Het onderzoek vond ik interessant en wat mij vooral aansprak is dat zoiets een meerwaarde heeft binnen de organisatie waar je werkt. Het is echt inzetbaar en ik merk dat collega’s ook echt geïnteresseerd zijn. Ook zie ik het als een voorbereiding op het afstuderen.
Nu jullie een tijdje bezig zijn met de proeftuin, hoe ervaren jullie het tot nu toe?
C: Erg interessant! Gieske en ik konden het vanaf het begin goed met elkaar vinden en zijn samen meteen gestart met het opzetten van een plan. We willen dit allebei goed doen en dan is het fijn als je op een lijn zit. We zijn erg vrijgelaten bij het invullen van het onderzoek, dat was best even zoeken, maar het geeft je ook weer de ruimte om het eigen te maken. Wel heel leerzaam dus.
G: We hebben eerst echt gekeken vanuit onze eigen visie en daarna de aanpak met onze docenten besproken. Cezanne en ik hebben de opdracht eerst binnen onze eigen stageplaats getoetst en nu gaan we dit bij elkaar doen. Het verloopt in verband met Corona allemaal wel wat anders, maar het zorgt niet voor problemen omdat we tot nu toe met wat aanpassingen en extra inzet toch voldoende beeld hebben gekregen bij elkaars stageplaats.
C: Omdat we het echt zelf moesten aanpakken laat het je meer creatief denken. We hebben twee bezoeken bij elkaar gepland staan, maar het is nog even afwachten of dat allemaal door kan gaan.
Zijn er wel voldoende aanspreekpunten binnen de proeftuin?
G: De docenten zijn eigenlijk ons aanspreekpunt, zij hebben ervaring op de afdelingen waar we werkzaam zijn en gelukkig zijn ze goed benaderbaar.
C: We hebben een tussentijdse beoordeling en een eindbeoordeling en verder zoeken we het zelf een beetje uit. Bij de start van de proeftuin waren de IP’ers er ook bij, maar voor ons was hun rol niet helemaal duidelijk.
Zijn er dingen die je echt heel anders had verwacht?
C: Doordat we zo vrij zijn gelaten is het soms wel moeilijk om te weten wat er precies van ons wordt verwacht. Ook is het hierdoor lastig om te weten of de aanbevelingen echt inzetbaar gaan zijn. Ik had het iets concreter verwacht.
G: Ik had een meer resultaatgerichte opdracht verwacht.
C: Ja dat bedoel ik. Nu merk je ook dat een half jaar echt kort is en daarnaast is het onderwerp ook nog eens heel breed.
Na dit interview hebben Cezanne en Gieske hard verder gewerkt met als resultaat een uitgebreid onderzoek met mooie aanbevelingen. Gieske en Cezanne hebben na afloop van het traject aan de Zorgacademie laten weten hoe zij het verder ervaren hebben:
Gieske: “Ik heb het transmurale project als heel leerzaam en prettig ervaren. Ik heb mijn kennis verbreed op het gebied van transmurale samenwerking tussen het ETZ en Amarant. Ik vond het erg leuk dat wij onze kennis en bevinden mochten delen met een professioneel team. De eindpresentatie is ook erg goed verlopen, we kregen vele positieve feedback, waarbij de professionals vanuit de proeftuin bereid zijn om onze opgestelde aanbevelingen te gaan implementeren in het verdere proces van het project.”
Cezanne: “De periode waarin ik het transmurale zorgproject heb vormgegeven, heb ik als erg leerzaam ervaren. Ik leerde stilstaan bij de “normale” zaken, omdat deze erg belangrijk zijn voor hen met een verstandelijke beperking. Daarnaast heb ik ook ervaren dat het een hele opgave is om de kwaliteit van zorg te waarborgen, wanneer een verstandelijk beperkt persoon opgenomen dient te worden in het ziekenhuis. Het is mooi dat wij met dit project een begin hebben kunnen maken aan het bevorderen van de kwaliteit van deze transmurale zorg. Wij hoopten te bereiken dat wij voor deze specifieke doelgroep een verschil kunnen maken. Een verschil waardoor zij een eventuele ziekenhuisopname als minder belastend zullen ervaren en daarmee de kwaliteit van leven te kunnen waarborgen.”